ABD’de yapılan bu çalışmada (kaynak), erken evre DNA tamir bozukluğu (dMMR) olan kanserli hastalara, klasik cerrahi veya kemoterapi uygulanmadan önce, 6 ay boyunca yalnızca immünoterapi (dostarlimab) verildi. Bu tedavi, hem rektum kanseri hem de rektum dışı erken evre solid tümörlerde denendi.
Sonuçlar oldukça dikkat çekiciydi:
-
Rektum kanseri olan 49 hastanın tamamında kanser tamamen kayboldu ve hiçbiri ameliyat olmak zorunda kalmadı.
-
Rektum dışı solid tümör grubunda ise tedaviyi tamamlayan hastaların yaklaşık %65’inde (35/54 kişi) tam yanıt görüldü.
-
Tüm tedavi edilen hastalarda, 2 yıl sonunda %92’si hastalıksız/kansersiz şekilde izlenmeye devam etti.
-
Hastaların büyük çoğunluğunda sadece hafif yan etkiler görüldü (%95’inde ya hafif sorunlar vardı ya da hiç yan etki yaşanmadı).
-
Ayrıca, bu yaklaşım uygulandığında, ilerleyen süreçte gerekirse ameliyat şansı korunmuş oldu.
Bu çalışma, erken evre dMMR özelliği taşıyan kanserlerde, sadece immünoterapi ile yüksek oranda organ koruma sağlanabileceğini ve bazı hastalarda klasik cerrahiye gerek kalmadan başarılı sonuçlar elde edilebileceğini gösteriyor. Ancak bu yaklaşımın daha geniş hasta gruplarında ve uzun vadede doğrulanması gerekiyor.
Ek bilgi
Erken evre DNA tamir bozukluğu (dMMR) nedir?
Vücudumuzdaki hücreler her gün DNA’sını kopyalarken küçük hatalar yapabilir. Normalde bu hatalar hemen onarılır. Ancak bazı kişilerde DNA tamir sistemi düzgün çalışmaz; buna DNA tamir bozukluğu (dMMR) denir. Bu durum, hücrelerde biriken hataların zamanla kansere dönüşmesine yol açabilir.
Örneğin:
-
-
Kolon ve rektum kanserlerinde dMMR oranı yaklaşık %15.
-
Rahim (endometrium) kanserlerinde dMMR oranı yine %15 civarında.
-
Mide kanserlerinde dMMR oranı %5–10 arasında değişir.
-
Yumurtalık (over) kanserlerinde dMMR daha nadir olup yaklaşık %3–5 civarındadır.
-
Pankreas, safra yolları ve idrar yolları (mesane) kanserlerinde ise dMMR oranı %1–3 gibi daha düşüktür.
-
Tüm kanserler genelinde bakıldığında, dMMR özelliği yaklaşık %3 ila %5 hastada bulunur. dMMR olan hastalar bazen genetik yatkınlığa (örneğin Lynch sendromu) da sahip olabilirler. Bu hastalarda immünoterapiler klasik tedavilere göre çok daha etkili olabilmektedir.
